Jules Schelvis is een van de weinige mensen die vernietigingskamp Sobibor hebben overleefd. Met veel lef en geluk wist hij zich door de oorlog heen te slaan, maar zijn vrouw redde het niet.

Getuigenis
"We zagen een paar barakken met gordijntjes voor de ramen. Wat een vriendelijk kamp, dachten we. Dit houden we wel uit. Maar de barakken bleken van de SS'ers te zijn. De joden die aankwamen kregen geen barakken, want zij hoefden niet te slapen. Bijna iedereen die in kamp Sobibor aankwam, werd direct op de dag van aankomst vergast en verbrand."

Wonder
Op de dag dat Jules aankomt, selecteert een SS'er tachtig mannen. Jules weet niet waarom of waarvoor. Hij voelt alleen dat hij graag bij die groep wil horen. Hij steekt zijn hand op en vraagt, in zijn beste Duits, aan de SS'er of hij naar de tachtig man mag. De Duitser knikt. Jules mag oversteken. Hij wordt nummer 81. En dat blijkt zijn redding. Jules gaat werken in een ander kamp. De rest liep, zoals later zou blijken, rechtstreeks de dood tegemoet.

Sobibor
Sobibor was een kamp dat in de Tweede Wereldoorlog door de nazi's werd opgericht om zoveel mogelijk joden te doden. Van de 34.313 joden uit Nederland die er heen werden gestuurd, kwamen er maar achttien terug. Een onwaarschijnlijk klein aantal. Als vernietigingskamp bestond Sobibor 'slechts' anderhalf jaar, maar in die periode werden naar schatting 170.000 mensen vermoord. Dat dit moorden stopte, kwam door de opstand die op 14 oktober 1943 uitbrak. Ongeveer 350 mensen ontsnapten, 47 van hen wisten de oorlog uiteindelijk te overleven.

Uit de vergetelheid
Schelvis publiceerde meerdere boeken over zijn ervaringen. In 1981 schreef hij een persoonlijk verslag over de oorlog, 'Binnen de Poorten'. In 1993 publiceerde hij het boek 'Vernietigingskamp Sobibor'. Het belangrijkste wetenschappelijk werk over kamp Sobibor. Ook richtte Schelvis, samen met anderen, in 1999 de Stichting Sobibor op, met eigenlijk maar een doel: het vernietigingskamp uit de vergetelheid te halen. Jules Schelvis heeft vooral de laatste twintig jaar van zijn leven in dienst gesteld van het doorgeven van zijn ervaringen aan de volgende generatie. ( )