De zee. Door: Rachel Carson.

Carson kent u ongetwijfeld van haar revolutionaire boek Silent Spring (1962). Een boek dat ik nog niet las (misschien kan Athenaeum een heruitgave uitbrengen?) maar waar ik al 100-den keren van hoorde of naar zag verwijzen. 60 jaar na datum is dit boek nog altijd relevant, jammer genoeg. De wereld, de natuur is er in die tijd niet op vooruit gegaan, integendeel zelfs.

Hetzelfde geldt voor De zee. Geschreven in 1950 en heruitgebracht in 1961. Rachel Carson is mariene bioloog, toch leest dit boek ook vlot voor niet-biologen, zoals ik. Hoewel de wetenschap (net zoals de vernietiging en vervuiling van de zee) er afgelopen decennia op vooruit is gegaan, blijft De zee een must read.

Ik heb zoveel bijgeleerd, nu denkt u misschien dat dat aan mij ligt (dat kan) maar geloof me: ook u gaat enorm veel bijleren. De zee is niet zo maar een bodem zand met daarop veel water. Er zijn ook bergen en kloven, wat vroeger zee was is nu soms aarde en omgekeerd, dieren die aan land kwamen keerden terug naar de zee. Alles hangt met alles samen, het water beïnvloedt ons leven op het land zo veel meer dan de meeste mensen weten. Ik heb vaak met open mond zitten lezen; verbaasd over de schoonheid, ingenieusiteit, kracht, diversiteit van wat wij gemakshalve allemaal de zee noemen.

Ik was al ‘fan’ van de zee, met een zee-tattoo op mijn been. Maar nu is mijn bewondering, liefde en kennis veel groter. Allemaal dankzij een bioloog die (jammer genoeg veel te vroeg) in 1964 gestorven is. Haar nalatenschap is indrukwekkend. En hoewel er veel te weinig met gedaan is, hoop ik dat er door de uitgave van deze editie een paar mensen, met de nodige macht én lef, eindelijk werk gaan maken van de bescherming van dit wonderlijke water. Laten we redden wat er nog te redden valt. Dit boek is urgent! ( )