Een prachtige bundel, uitgegeven ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Remco Campert. Na lezing valt te concluderen dat alle gedichten zijn toegedekt met de deken van taal en zeggingskracht die het werk van Campert zo ’aanraakbaar’ maakt.
Wanneer zulk een sfeer uit veel verschillende pennen kan vloeien dan moet er wel sprake zijn van een vorm van brede inspiratie.

Rutger Kopland:

‘Poëzie is een daad - jazeker - maar
het is ook een vorm van zwijgen

ook zwijgen is een daad
het is spreken over wat men
niet zeggen kan

zoals je spreekt over het zien
van je tuin en het is niet de tuin
waarover je spreekt

poëzie is een ontroering’.

Nog een voorbeeld:
Hagar Peeters:

‘Toen we moe werden
gingen we slapen
en reden de auto’s achteruit.

Terug in de tijd werd het plafond
van het derderangs hotel weer hemel
boven het matras dat de wereld was.

Het was te laat om nog te zuipen en te naaien
en over berkenstammen te zwetsen
en hun bladerpracht

misschien lagen we daar te wachten
op een bevrijding,
draaiden we een kleine revolutie af

of waren we ondergedoken
voor de zoeklichten
van achterwaarts rijdende automobielen
die voorbijgingen aan het vuistbrede kiertje
dat zich tussen de gordijnen naar hen balde

maar zacht was je vuist op mijn schouder
en de kamer hing als een maan in de nacht.’

De gehele bundel staat vol met meesterwerkjes en dat maakt het lezen tot een feest en het bezit tot iets dierbaars ! ( )