Aangename, toegankelijke poëzie uit die groep jonge dichteressen van Moors tot Vanhauwaert.

Niet alles lijkt altijd tot de best mogelijke versie bijgeschaafd, en her en der storen woorden als 'statement' -- voor hoe iemand zit, of 'de micro' -- voor microfoon.

Soms voelt het ook wat puberaal misschien -- ik mis je en waarom ben je weggegaan -- maar in het algemeen weet ze wel met simpele woorden, kleine zinswendingen en aparte fraseringen, een fris beeld van dit soort uiterst herkenbare situaties neer te zetten.

Dit is geen Hölderlin, maar dat wil het ook niet zijn, en precies dat maakt het weer sterk. Zeker de moeite. ( )

De jonge Sylvie Marie won met het gedicht "Aldus de dichtbundel" de Humo's De Gouden Aap-wedstrijd. Daarmee wordt ze huisdichter van het populaire weekblad. Met haar bundel Zonder oogstte ze veel lof en ze treedt vaak op. Kortom, een nieuw aanstormend talent.

Waarom zou ik dit boek lezen?
Marie schetst scènes van alledag; huiselijk taferelen, moeder, vader en de ander worden bekeken en beschreven. De taal is eenvoudig. Net als de dichter slik je bij het lezen vaak iets weg, ga je wat verzitten en zucht je even. Want de gedichten maken indruk. Ze zijn weerbarstig, beklemmend, er gaat een dreiging van ze uit. Alsof het dichten de auteur voor het ergste behoedt.

voor boekenzoeker, zie http://www.boekenzoeker.org/16%2B/overzicht.asp?BoomId=2&TakId=169&A=N ( )

Sylvie Marie de Coninck (ps. Sylvie Marie) is een jonge dichteres met veel talent. Haar eerste dichtbundel, Zonder, toont dat ze, hoewel nog wat zoekend, toch al een eigen stem heeft. In elk gedicht is er een zeker gemis, al is het niet altijd duidelijk aanwijsbaar wat er precies ontbreekt. Vervreemding, een knagend gevoel iets te ontberen zonder goed te weten wat, overheerst. ( )