"Linger Awhile," written in 2006 was Hoban's 14th novel.
In his acknowledgments he said, "I find it impossible to stop writing, and I hope that Liz Calder, my publisher, may be forgiven for supporting my addiction."

My paperback edition's cover shows ten snippets of praise from press reviews, calling it "an adult fairytale," "magical fantasy," and the author "the best sort of genius."
I am an unabashed Hoban fan. My reaction to this action-packed book is difficult to express:
current news of three-D printing baffles me as does the book's reconstruction of a woman long-dead.
It's difficult to blame a woman for misdeeds that are due to her basic needs. Blame instead the men who set up her impossible situation.

_________________________________________________________________________________
On page 44 one of the characters says, "I just dropped in to see what condition my condition was in."
Did the Coen brothers read this before they made "The Big Lebowski"? ( )

This is the weirdest vampire story I've ever read, and I've read a lot of them. ( )

Een boek dat in zijn uiterlijke verschijnen zo overduidelijk de pulp op lijkt te zoeken mag - volgens de wetten van mijn boekenzoeken - niet anders dan inhoudelijk tegen bvb. Richard Brautigan aan te leunen (bvb. The Hawkline Monster). En indien niet Brautigan dan iets als Tom Robbins, waar ik zelf weinig affiniteit mee heb, maar in ieder geval wordt de lezer in diens boeken meegenomen op een wilde trip - en wanneer Tom Robbins een lepel met een sok laat praten, herinner ik me, is er geen lezers hoofd dat dat bij de haren getrokken vindt.

Bij Hoban speelt de kwestie van geloofwaardigheid niet eens. Onverschilligheid heerst van pagina 1 tot pagina enzoveel (de laatste 50 pagina's las ik diagonaal).
Het verhaal miste - heel wat, maar bovenal - dynamiek. De personages misten body. Geen grap was grappig. Geen emotie. Gaap. Na gaap.

http://occamsrazorlibrary.blogspot.com/2010/01/linger-awhile.html ( )