Pikkukuvaa napsauttamalla pääset Google Booksiin.
Ladataan... UN Viejo Que Leia Novelas De Amor/the Old Men Who Read Love Stories (Colección Andanzas) (alkuperäinen julkaisuvuosi 1989; vuoden 1993 painos)Tekijä: Luis Sepulveda
TeostiedotVanha mies joka luki rakkausromaaneja (tekijä: Luis Sepúlveda) (1989)
Ladataan...
Kirjaudu LibraryThingiin nähdäksesi, pidätkö tästä kirjasta vai et. Ei tämänhetkisiä Keskustelu-viestiketjuja tästä kirjasta. Bonito relato protagonizado por el viejo, aficionado efectivamente a las novelas de amor, aunque apenas sabe leer lo justito, y que vive en un pueblo en medio de la selva. Él es blanco, llegado a la selva por cosas de la vida, pero vivió mucho tiempo entre los shuar y luego tuvo que volver con los blancos. Un buen día, a su pequeño pueblo llega el cadáver de un gringo muerto por un tigre. La fábula ecológica hoy se nos hace algo ingenua, pero no ha perdido su fuerza ni tampoco su encanto. El personaje principal es estupendo, pero no menos algunos secundarios, como el dentista ambulante o el imbécil y gordo alcalde. Un buen relato que no ha perdido con el paso del tiempo. Jamais je n'avais lu ce roman pourtant très célèbre. Et j'ai beaucoup aimé, agréablement surprise par cette sensibilité aiguisée de l'auteur pour la place primordiale de l'animal et de la forêt face à l'homme qui apparaît comme un pur prédateur déconnecté de ses sens profonds qui devraient lui rappeler qu'il n'est qu'un être parmi de très nombreux autres. Ce vieil homme, José Bolivar Proaño, qui a vécu en pleine forêt, parmi les tribu des Shuars, possède une compréhension et un respect profond pour ses pairs non-humains. Contrairement à ces personnages chercheurs d'or ou chasseurs pour faire commerce des peaux. Un roman qui résonne aujourd'hui avec une force toute particulière. Antonio José Bolívar Proaño e Pereira parlano entrambi portoghese. Un portoghese certamente differente perché li separa un intero oceano e una linea equatoriale Ma malgrado l’immensa distanza che li separa si somigliano. Due persone che hanno imparato molto dalla vita, ognuno immerso nel suo mondo: uno ha vissuto in mezzo alla foresta amazzonica a contatto con gli shuar, mentre l’altro ha scritto per anni, tanti anni, sulle pagine di cronaca nera di un giornale di Lisbona. Tutti e due coltivano la passione per la lettura: uno legge, a stento ma con passione, romanzi d’amore, l’altro ama tradurre scrittori francesi. E tutti e due vivono soli con la fotografia di una moglie fragile che non c’è più. Entrambi vorrebbero tenere lontano un mondo che non li attrae più; hanno vissuto anni in cui hanno creduto che fosse ancora possibile dare un senso alla vita, ma da tempo hanno smesso di crederci. Entrambi però vengono richiamati all’azione, contro la loro volontà, da quel mondo da cui vorrebbero stare lontani ed entrambi decidono di agire rispettando un’etica profondamente radicata in loro. Per poi ritirarsi. Tornare nell’ombra? Passare all’azione? Che importa. In loro vedo un vago riflesso di ciò che sto diventando: un vecchio lettore schivo, desideroso di una tana in cui ritirarmi in un letargo ravvivato appena dai riflessi stimolati da qualche libro. Ad un grande scrittore bastano poche righe per ambientare il suo romanzo: una pagina e si viene risucchiati dalla foresta pluviale equadoriana dove esso si svolge. Un luogo che non mi attira per nulla, tra piogge torrenziali, animali feroci, insetti credo che cederei il biglietto se per caso mi regalassero il viaggio. Non per questo la storia è meno affascinante ed il protagonista, che ha acquisito saggezza convivendo con gli indios, senza però diventare realmente uno di loro, meno simpatico. Tra le varie considerazioni una in particolare mi ha fatto sorridere, quella riferita ad Edmondo de Amicis: "come si fa ad essere così crudeli da infliggere tante sofferenze al Tamburino Sardo?" ei arvosteluja | lisää arvostelu
Kuuluu näihin kustantajien sarjoihinAndanzas (180) Azanca (29) Fischer Taschenbuch (10932) Rainbow pocketboeken (255) Sisältyy tähän:Voorbij de grens van Patagonië (tekijä: Luis Sepúlveda) PalkinnotDistinctionsNotable Lists
An old man lives in a hut in El Idilio, a village on the Nangaritza River, in the southeast corner of Ecuador. The village is so small, the dentist comes only twice a year, to pull teeth and bring books to the old man love stories, with gliding gondolas and ardent kisses, the kind that guarantee maximum heartache. This is a story of the jungle, green hell and Eden; of the Shuar Indians, who know how to live in harmony with it; of the machines and settlers and gold prospectors and gringos who have invaded it. Nature, out of balance, becomes vengeful and violent. An ocelot stalks the village, and only the old man, who once lived with the Indians and knows the jungle, is able to face the animal. An enchanting adventure of personal honor in the magical, savage world of Amazonia. Kirjastojen kuvailuja ei löytynyt. |
Current Discussions-Suosituimmat kansikuvat
Google Books — Ladataan... LajityypitMelvil Decimal System (DDC)863Literature Spanish and Portuguese Spanish fictionKongressin kirjaston luokitusArvio (tähdet)Keskiarvo:
Oletko sinä tämä henkilö? |
Luis Sepúlveda
Publicado: 1989 | 81 páginas
Novela Aventuras Drama
Antonio José Bolívar Proaño vive en El Idilio, un pueblo remoto en la región amazónica de los indios shuar (mal llamados jíbaros), y con ellos aprendió a conocer la Selva y sus leyes, a respetar a los animales y los indígenas que la pueblan, pero también a cazar el temible tigrillo como ningún blanco jamás pudo hacerlo.Un buen día decidió leer con pasión las novelas de amor —«del verdadero, del que hace sufrir»— que dos veces al año le lleva el dentista Rubicundo Loachamín para distraer las solitarias noches ecuatoriales de su incipiente vejez. En ellas intenta alejarse un poco de la fanfarrona estupidez de esos codiciosos forasteros que creen dominar la Selva porque van armados hasta los dientes pero que no saben cómo enfrentarse a una fiera enloquecida porque le han matado las crías.Descritas en un lenguaje cristalino, escueto y preciso, las aventuras y las emociones del viejo Bolívar Proaño difícilmente abandonarán nuestra memoria.