KotiRyhmätKeskusteluLisääAjan henki
Etsi sivustolta
Tämä sivusto käyttää evästeitä palvelujen toimittamiseen, toiminnan parantamiseen, analytiikkaan ja (jos et ole kirjautunut sisään) mainostamiseen. Käyttämällä LibraryThingiä ilmaiset, että olet lukenut ja ymmärtänyt käyttöehdot ja yksityisyydensuojakäytännöt. Sivujen ja palveluiden käytön tulee olla näiden ehtojen ja käytäntöjen mukaista.

Tulokset Google Booksista

Pikkukuvaa napsauttamalla pääset Google Booksiin.

Los perros duros no bailan Tekijä: Arturo…
Ladataan...

Los perros duros no bailan (alkuperäinen julkaisuvuosi 2018; vuoden 2018 painos)

Tekijä: Arturo Pérez-Reverte

JäseniäKirja-arvostelujaSuosituimmuussijaKeskimääräinen arvioKeskustelut
797338,563 (3.89)-
Una novela policial, una historia de supervivencia en un mundo donde la lealtad es puro instinto. Por Arturo Pérez-Reverte. «Nací mestizo, cruce de mastín español y fila brasileña. Cuando cachorro tuve uno de esos nombres tiernos y ridículos que se les ponen a los perrillos recién nacidos, pero de aquello pasó demasiado tiempo. Lo he olvidado. Desde hace mucho todos me llaman Negro.» Hace días que en el Abrevadero de Margot, donde se reúnen los chuchos del barrio, nada se sabe de Teo y de Boris el Guapo. Sus colegas presienten que detrás de su desaparición hay algo oscuro, siniestro, que los mantiene alerta. Lo ocurrido no puede ser nada bueno; lo sospechan todos y lo sabe su amigo el Negro, luchador retirado con cicatrices en el hocico y en la memoria. Para él es cuestión de instinto, de experiencia sobreviviendo en las situaciones más difíciles. Eso lo lleva a emprender un peligroso viaje al pasado, en busca de sus amigos. En esta asombrosa novela negra, divertida, tierna y sobrecogedora de principio a fin, Arturo Pérez-Reverte narra con increíble maestría la aventura de un perro en un mundo diferente al de los humanos, donde rigen las mejores reglas -lealtad, inteligencia y compañerismo- y están desterradas toda corrección política o convención social. Un mundo en el que a veces hay clemencia para los inocentes. Y justicia para los culpables.   ENGLISH DESCRIPTION A noir fiction novel, a story of survival in a world where loyalty is pure instinct.   "I was born a mestizo, a cross between a Spanish and Brazilian Mastiff. When I was a puppy I had one of those cute and ridiculous names that are given to newborn dogs, but that was too long ago. I've since forgotten it, and for a long time now, everyone calls me Blackie."   For days now, nobody at the neighborhood dog gathering place has heard or knows Teo and Boris' whereabouts. His friends sense that there is something dark and creepy behind their disappearance, and that keeps them on alert. Whatever happened cannot be good; everyone suspects it and their friend Blackie, a retired fighter with scars on his nose and his past, knows it. For him it is a matter of instincts, and that leads him to embark on a dangerous journey to the past, in search of his friends.   In this amazing noir fiction novel that is funny, caring, and overwhelming from beginning to end, Arturo Pérez-Reverte narrates with great mastery the adventures of a dog in a world different from the human world, one where the rules that reign are loyalty, intelligence, and camaraderie; a world where sometimes there is mercy for the innocent, and justice for the guilty ones.… (lisätietoja)
Jäsen:Luis_Varela
Teoksen nimi:Los perros duros no bailan
Kirjailijat:Arturo Pérez-Reverte
Info:[Barcelona] Alfaguara, [2018]
Kokoelmat:Oma kirjasto
Arvio (tähdet):
Avainsanoja:-

Teostiedot

Los perros duros no bailan (tekijä: Arturo Pérez-Reverte) (2018)

-
Ladataan...

Kirjaudu LibraryThingiin nähdäksesi, pidätkö tästä kirjasta vai et.

Ei tämänhetkisiä Keskustelu-viestiketjuja tästä kirjasta.

espanja (5)  englanti (1)  katalaani (1)  Kaikki kielet (7)
Näyttää 1-5 (yhteensä 7) (seuraava | näytä kaikki)
Nací mestizo, cruce de mastín español y fila brasileiro. Cuando cachorro tuve uno de esos nombre tiernos y ridículos que se les ponen a los perrillos recién nacidos, pero de aquello pasó demasiado tiempo. Lo he olvidado. Desde hace mucho tiempo me llamo Negro.

Teo y Boris, son dos colegas de el Negro que frecuentan habitualmente el abrevadero de Margot, donde se reúnen los chuchos del barrio. Hace días que no se sabe nada de ellos y sus colegas presienten que detrás de su aparición hay algo oscuro, siniestro que los pone alerta. Todos lo sospechan y también su amigo el Negro,, luchador retirado con cicatrices en su cuerpo y en su memoria. Para este, su instinto y la experiencia de lo sobrevivido en las situaciones más difíciles, le lleva a emprender un peligroso viaje al pasado, en busca de sus amigos.

El sentimiento de compañerismo, le lleva a retomar un camino del que creía haberse liberado, mientras disfrutaba de una vida acomodada y de un prestigio retiro al haber sorteado la Orilla Oscura.
Arturo P.R. narra la aventura de un perro en un mundo diferente al de los humanos, donde rigen las mejores reglas -lealtad, inteligencia y compañerismo- y están desterradas toda corrección política o convención social. Un mundo en el que a veces hay clemencia para los inocentes. Y justicia para los culpables. Aún quedan perros que añoran su pasado lobezno y son capaces de sacrificar una existencia fácil, mientras lo decide el humano o humamos de los que son dependientes y deciden liberar el ansia de sus genes amordazados durante milenios. ( )
  joanra21 | Mar 6, 2021 |
Relato largo, novela corta. 168 páginas con letra apta para lectura con glaucoma. En esta ocasión los protas son perros pero, para ser completamente sinceros, si no nos dijera el autor que son perros podríamos no darnos cuenta, porque se comportan igual que los humanos de otras novelas de Reverte.
Yo soy muy de Reverte, vaya por delante. Me gusta, me entretiene y me alegra las lecturas. No le pido mucho. Y en esta novela veo que el autor ha querido hacer una especie de recopilatorio, de libro homenaje, pero sin que se note. Para empezar, los personajes de la novela son los de siempre, los que conocemos, a los que nos hemos acostumbrado leyendo a Reverte.
Negro es Alatriste, y es Coy, y es Corso, y es Lorenzo Quart. Es Reverte trasuntado no solo de personaje sino de especie. Y están los demás personajes, que ya hemos visto en otras novelas: la perra traficante de drogas mexicana, homenaje a la Reina del Sur, el perro luchador francés, que podría tranquilamente ser un Gualterio Malatesta de más al oeste, la perra guapa de verdad que los sabe y que pisa fuerte y es de volver la cabeza y aullar al verla (a esa también la hemos visto en varias novelas), el perro enano pero duro de cojones, que podría ser Quevedo con Alatriste o su propio amigo Juan. El aliado por circunstancias, el poli corrupto, la dueña del bar con un genio de cojones (guiño, guiño), las lumis, el sabio... casi todos los secundarios son arquetípicos.
Luego Reverte homenajea libros. Cuando Boris el guapo sale de la jaula con las perras en celo solo puede murmurar "El horror, el horror", como homenaje a su querido Conrad. Luego inicia el siguiente capítulo con los famosos versos de la jornadfa cuarta de la venganza de Don Mendo (infeliz, ay, del varón / que nace, cual yo, tan guapo). Utiliza al perro sabio (su amo tiene muchos libros y va mucho al teatro y algo se le queda al perro, que cita a Shakespeare sin saber su nombre, pues su amo solo lo llama "el bardo") para hacer todo tipo de coñas culturetas. O más bien coñas básicas relacionadas con la cultura. Se lo pasa bien, Don Arturo, con un montón de guiños que caerán mejor o peor pero que están ahí porque son parte del ADN de Reverte. Hay uno de los chistes que creo que está muy mal escogido y es cuando una perra llama a otra perra "compi yogui". Ese chiste dejará de entenderse dentro de seis meses. Un autor que aspira a durar más que el último ejemplar del Hola no se puede permitir chistes tan banales.
Luego están todas las expresiones en las que sustituye una acción humana (hablar) por una perruna (ladrar), de manera que mil expresiones quedan retocadas (eso son ladradurías, ladridos mayores por palabras mayores, quizá hayas oído ladrar de él). Las primeras veces llama la atención, pero luego cansa algo (a mí, al menos).
En resumen, mucho Reverte y muy Reverte. Cambiando de especie para verse menos restringido por la necesidad de profundidad de sus personajes y escribiendo una historia que es bastante simple (prota pierde amigo, prota busca amigo, prota corre aventuras, prota encuentra amigo) con la excusa de soltar sus chascarrillos y opiniones.
Y aún así, aún así he disfrutado. Mucho. Ustedes mismos. ( )
  Remocpi | Apr 22, 2020 |
Esto es lo que Pérez-Reverte sabe hacer bien. Ambientes malotes, un lenguaje duro pero sin exagerar, una trama directa y simple hasta cierto punto. Aquí con la peculiaridad de que los protagonistas son perros. El argumento esta vez es casi lo de menos porque la historia del viejo peleador retirado que vuelve al primer plano por ayudar a un amigo es tan vieja como el tiempo, pero siempre funciona, y ahora también. Los personajes tampoco dan para mucho, habida cuenta de la brevedad del libro, y seguramente tampoco hace demasiada falta. No le pidamos más: una historia entretenida para leer en un rato. ( )
  caflores | Sep 13, 2018 |
«Nací mestizo, cruce de mastín español y fila brasileña. Cuando cachorro tuve uno de esos nombres tiernos y ridículos que se les ponen a los perrillos recién nacidos, pero de aquello pasó demasiado tiempo. Lo he olvidado. Desde hace mucho todos me llaman Negro.»

Hace días que en el Abrevadero de Margot, donde se reúnen los chuchos del barrio, nada se sabe de Teo y de Boris el Guapo. Sus colegas presienten que detrás de su desaparición hay algo oscuro, siniestro, que los mantiene alerta. Lo ocurrido no puede ser nada bueno; lo sospechan todos y lo sabe su amigo el Negro, luchador retirado con cicatrices en el hocico y en la memoria. Para él es cuestión de instinto, de experiencia sobreviviendo en las situaciones más difíciles. Eso lo lleva a emprender un peligroso viaje al pasado, en busca de sus amigos.

En esta asombrosa novela negra, divertida, tierna y sobrecogedora de principio a fin, Arturo Pérez-Reverte narra con increíble maestría la aventura de un perro en un mundo diferente al de los humanos, donde rigen las mejores reglas -lealtad, inteligencia y compañerismo- y están desterradas toda corrección política o convención social. Un mundo en el que a veces hay clemencia para los inocentes. Y justicia para los culpables.
  bibliotecayamaguchi | Jul 2, 2018 |
En esta asombrosa novela negra, divertida, tierna y sobrecogedora de principio a fin, Arturo Pérez-Reverte narra con increíble maestría la aventura de un perro en un mundo diferente al de los humanos, donde rigen las mejores reglas -lealtad, inteligencia y compañerismo- y están desterradas toda corrección política o convención social. Un mundo en el que a veces hay clemencia para los inocentes. Y justicia para los culpables.
  bcacultart | May 30, 2018 |
Näyttää 1-5 (yhteensä 7) (seuraava | näytä kaikki)
ei arvosteluja | lisää arvostelu

Kuuluu näihin kustantajien sarjoihin

Sinun täytyy kirjautua sisään voidaksesi muokata Yhteistä tietoa
Katso lisäohjeita Common Knowledge -sivuilta (englanniksi).
Teoksen kanoninen nimi
Tiedot italiankielisestä Yhteisestä tiedosta. Muokkaa kotoistaaksesi se omalle kielellesi.
Alkuteoksen nimi
Teoksen muut nimet
Alkuperäinen julkaisuvuosi
Henkilöt/hahmot
Tärkeät paikat
Tärkeät tapahtumat
Kirjaan liittyvät elokuvat
Epigrafi (motto tai mietelause kirjan alussa)
Omistuskirjoitus
Ensimmäiset sanat
Sitaatit
Viimeiset sanat
Erotteluhuomautus
Julkaisutoimittajat
Kirjan kehujat
Alkuteoksen kieli
Kanoninen DDC/MDS
Kanoninen LCC

Viittaukset tähän teokseen muissa lähteissä.

Englanninkielinen Wikipedia

-

Una novela policial, una historia de supervivencia en un mundo donde la lealtad es puro instinto. Por Arturo Pérez-Reverte. «Nací mestizo, cruce de mastín español y fila brasileña. Cuando cachorro tuve uno de esos nombres tiernos y ridículos que se les ponen a los perrillos recién nacidos, pero de aquello pasó demasiado tiempo. Lo he olvidado. Desde hace mucho todos me llaman Negro.» Hace días que en el Abrevadero de Margot, donde se reúnen los chuchos del barrio, nada se sabe de Teo y de Boris el Guapo. Sus colegas presienten que detrás de su desaparición hay algo oscuro, siniestro, que los mantiene alerta. Lo ocurrido no puede ser nada bueno; lo sospechan todos y lo sabe su amigo el Negro, luchador retirado con cicatrices en el hocico y en la memoria. Para él es cuestión de instinto, de experiencia sobreviviendo en las situaciones más difíciles. Eso lo lleva a emprender un peligroso viaje al pasado, en busca de sus amigos. En esta asombrosa novela negra, divertida, tierna y sobrecogedora de principio a fin, Arturo Pérez-Reverte narra con increíble maestría la aventura de un perro en un mundo diferente al de los humanos, donde rigen las mejores reglas -lealtad, inteligencia y compañerismo- y están desterradas toda corrección política o convención social. Un mundo en el que a veces hay clemencia para los inocentes. Y justicia para los culpables.   ENGLISH DESCRIPTION A noir fiction novel, a story of survival in a world where loyalty is pure instinct.   "I was born a mestizo, a cross between a Spanish and Brazilian Mastiff. When I was a puppy I had one of those cute and ridiculous names that are given to newborn dogs, but that was too long ago. I've since forgotten it, and for a long time now, everyone calls me Blackie."   For days now, nobody at the neighborhood dog gathering place has heard or knows Teo and Boris' whereabouts. His friends sense that there is something dark and creepy behind their disappearance, and that keeps them on alert. Whatever happened cannot be good; everyone suspects it and their friend Blackie, a retired fighter with scars on his nose and his past, knows it. For him it is a matter of instincts, and that leads him to embark on a dangerous journey to the past, in search of his friends.   In this amazing noir fiction novel that is funny, caring, and overwhelming from beginning to end, Arturo Pérez-Reverte narrates with great mastery the adventures of a dog in a world different from the human world, one where the rules that reign are loyalty, intelligence, and camaraderie; a world where sometimes there is mercy for the innocent, and justice for the guilty ones.

Kirjastojen kuvailuja ei löytynyt.

Kirjan kuvailu
Yhteenveto haiku-muodossa

Current Discussions

-

Suosituimmat kansikuvat

Pikalinkit

Arvio (tähdet)

Keskiarvo: (3.89)
0.5
1
1.5
2
2.5
3 3
3.5 1
4 7
4.5 2
5 1

Oletko sinä tämä henkilö?

Tule LibraryThing-kirjailijaksi.

 

Lisätietoja | Ota yhteyttä | LibraryThing.com | Yksityisyyden suoja / Käyttöehdot | Apua/FAQ | Blogi | Kauppa | APIs | TinyCat | Perintökirjastot | Varhaiset kirja-arvostelijat | Yleistieto | 204,460,946 kirjaa! | Yläpalkki: Aina näkyvissä