: roman naar de aantekeningen van de schilder en tuchthuisopzichter Cornelis Bartholomeusz. Suythof, opgeschreven in Amsterdam, ... en te batavia in de jaren 1670-1673 ( )

Le sempiternel complot de méchants très méchants est compensé par une écriture claire et inventive, somme toute agréable. ( )

Maybe it was the translation [I read the Dutch version] but I did not like the writing style of the book much. It was too factual for me. The story was OK, but I am not a fan of using historical figures in fiction. ( )

Amsterdam in het jaar 1669. De jonge schilder Cornelis Suythof, een groot bewonderaar van de meesterschilder Rembrandt, werkt als bewaker in het rasphuis - de gevangenis van Amsterdam - omdat hij als kunstenaar nog geen droog brood kan verdienen. Dan wordt de stad opgeschrikt door een aantal raadselachtige gebeurtenissen: een gerespecteerde 'blauwverver' wordt gevangengenomen omdat hij zijn hele gezin op gruwelijke wijze heeft vermoord. En korte tijd later wordt ook Cornelis' beste vriend Ossel gevangengezet onder verdenking van moord op de vrouw met wie hij samenleeft.

Cornelis ontdekt dat op het moment van beide moorden hetzelfde schilderij in de nabijheid van de moordenaars was; een schilderij in de stijl van Rembrandt, maar met gebruik van een indringende kleur blauw die Rembrandt zelf nooit zou gebruiken. En wanneer dit 'dodelijke doek' vervolgens op mysterieuze wijze verdwijnt, besluit Cornelis in de leer te gaan bij de oude, verbitterde meester.

In een labyrint van broeierige samenzweringen, prostitutie en mysterieuze verdwijningen, met als middelpunt het blauwe schilderij dat de bezitters ervan tot irrationele razernij drijft, ziet Cornelis zich voor de schijnbaar onmogelijke taak dit dodelijke raadsel op te lossen.

In de historische thriller Het blauw van Rembrandt is de mengeling van waarheid en fictie werkelijk adembenemend. Want volgens de overlevering raadde Rembrandt zelf zijn toeschouwers af om té dicht in de buurt van zijn schilderijen te komen omdat dat wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn…

Amsterdam in het jaar 1669. De jonge schilder Cornelis Suythof, een groot bewonderaar van de meesterschilder Rembrandt, werkt als bewaker in het rasphuis - de gevangenis van Amsterdam - omdat hij als kunstenaar nog geen droog brood kan verdienen. Dan wordt de stad opgeschrikt door een aantal raadselachtige gebeurtenissen: een gerespecteerde 'blauwverver' wordt gevangengenomen omdat hij zijn hele gezin op gruwelijke wijze heeft vermoord. En korte tijd later wordt ook Cornelis' beste vriend Ossel gevangengezet onder verdenking van moord op de vrouw met wie hij samenleeft.

Cornelis ontdekt dat op het moment van beide moorden hetzelfde schilderij in de nabijheid van de moordenaars was; een schilderij in de stijl van Rembrandt, maar met gebruik van een indringende kleur blauw die Rembrandt zelf nooit zou gebruiken. En wanneer dit 'dodelijke doek' vervolgens op mysterieuze wijze verdwijnt, besluit Cornelis in de leer te gaan bij de oude, verbitterde meester.

In een labyrint van broeierige samenzweringen, prostitutie en mysterieuze verdwijningen, met als middelpunt het blauwe schilderij dat de bezitters ervan tot irrationele razernij drijft, ziet Cornelis zich voor de schijnbaar onmogelijke taak dit dodelijke raadsel op te lossen.

In de historische thriller Het blauw van Rembrandt is de mengeling van waarheid en fictie werkelijk adembenemend. Want volgens de overlevering raadde Rembrandt zelf zijn toeschouwers af om té dicht in de buurt van zijn schilderijen te komen omdat dat wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn…

Amsterdam im Jahr 1669, es ist die Epoche Rembrandts. In der Stadt herrscht große Aufregung: Zwei angesehene Bürger haben bestialische Morde begangen. Und beide Male war ein Gemälde im Spiel - ein harmloses Familienbild wie von Rembrandts Hand, dabei aber von einem intensiven Blau dominiert. Als das »Todesbild« auf rätselhafte Weise verschwindet, schwört der junge Maler Cornelis Suythof, der Sache auf den Grund zu gehen - war doch einer der Mörder sein bester Freund. Cornelis heuert als Schüler beim alten, verbitterten Rembrandt an und knüpft zarte Bande zu dessen Tochter Cornelia. Sein Geld verdient er mit sinnlichen Porträts, die, wie er bald entsetzt feststellt, in einem Freudenhaus Verwendung finden. Ganz Amsterdam ist aus den Fugen, so scheint es Cornelis, denn die Mordserie reißt nicht ab. Etwas Ungreifbares bemächtigt sich der Stadt und ihrer Menschen, verwirrt ihre Sinne - und die Farbe des Dämons ist Blau ...