De eerste paar bladzijden las ik wel woorden die op zich iets betekenden, maar samen waren ze abracadabra. Toen ik al dacht het op te geven werd het beter. De tekst is bij vlagen heel wollig en bijna poetisch en dan plotseling weer heel helder. Ik vond het jammer dat op de achterkant al was weggegeven dat Irma zwanger was en naar een gekkenhuis werd gestuurd; het was mooier geweest als je als lezer samen met de hoofdpersoon tot de ontdekking kwam wat er eigenlijk gebeurd was.
Veel personages, veel (zweedse) namen, soms is terugbladeren en stukjes opnieuw lezen nodig.
Niet slecht, maar ook niet echt goed. Verhaal is wel geschikt om te verfilmen denk ik. ( )