De eerste grote stedenreeks verscheen in 1649 bij de Amsterdamse uitgever van boeken en kaarten Joan Blaeu. Hij beperkte zich aanvankelijk tot twee stedenboeken van de Noordelijke- en Zuidelijke Nederlanden (respectievelijk het ‘Statendeel’ en het ‘Koningsdeel’). Daarvoor gebruikte hij zoveel mogelijk origineel, actueel kaartwerk en hij liet een uitvoerige begeleidende tekst in het Latijn of, later, in het Nederlands achterop en op de bladzijden tussen de kaarten afdrukken. Het was Blaeus bedoeling uiteindelijk de kaarten van alle steden van de wereld in een grote reeks stedenboeken te bundelen. Dit ambitieuze project bleef onvoltooid. Hij slaagde er slechts in de twee Nederlandse delen aan te vullen met een reeks stedenboeken van Italië die uiteindelijk ook onvoltooid bleef. Naast de contemporaine stadsplattegronden en afbeeldingen worden die Italiaanse delen gekenmerkt door een rijkdom aan architectuurhistorische prenten van objecten uit de klassieke oudheid. Blaeu liet deze delen alleen met teksten in het Latijn verschijnen. ( )