Superficial mix of bits of information and theories. Clearly the author read a lot, but regrettably that did not mean he could bring it all together in a book with a clear line or framework. ( )

De geschiedenis van de vooruitgang nadert haar einde. Wij zijn rijker, gezonder en veiliger dan ooit, maar voelen ons steeds vaker tekortgedaan. Waar komt dat onbehagen vandaan? Waarom heeft de vooruitgang zijn beloftes niet ingelost? Op zoek naar antwoorden neemt de talentvolle historicus Rutger Bregman de lezer mee op een reis van de Oerknal tot nu, van het vlaggenschip van Columbus naar het laboratorium van Thomas Edison, van de oudste grotschilderingen naar de beursvloeren op Wall Street.
Het is een geschiedenis die iedereen aangaat en die veel zegt over de echte uitdagingen van de eenentwintigste eeuw. Bregman verweeft natuurkunde en archeologie, biologie en psychologie, filosofie en geschiedenis in één wervelend betoog. Hij vertelt het verhaal van het uitzonderlijke zoogdier de mens, die zich in zijn uithoek van het heelal vastklampt aan verhalen, maar nu aan het eind van zijn Latijn lijkt. De geschiedenis van de vooruitgang is een zoektocht naar een nieuw vooruitgangsgeloof in een tijdperk dat er maar niet in kan voorzien.

Recensie(s)
'Nostalgie doet de vooruitgang vergeten', vindt de jonge historicus en journalist Rutger Bregman. Nostalgie is de toestand waarin we onze idealen levend hebben begraven, maar wel nog betrokken zijn, aldus de auteur in een interview voor Radio5. We zijn rijk, hebben bijna alles, maar een diep gevoel van onbehagen groeit in ons. We leven ons uit in nostalgie en kampen met een groot zingevingsprobleem. Schiet de vooruitgang thans te kort? Uit allerlei hoeken en gaten komt de schrijver met voorbeelden – van de oerknal tot het uitzetten van konijnen in Australië – om de geschiedenis van de vooruitgang te illustreren. Bregman zoekt in zijn boek naar een vooruitgangsgeloof. Sterker nog, hij draagt het geloof uit: 'In dit boek zal ik dat geloof op schaamteloze wijze delen'. Zijn boek leest als een trein, is met humor geschreven, maar zonder dat dat ten koste gaat van de serieuze onderstroom ('De mens heeft een grotere impact op de biodiversiteit dan de meteoor die 65 miljoen jaar geleden de aarde raakte'). De auteur schakelt vaak en gemakkelijk tussen veel historische thema's. Met verklarende eindnoten en een literatuuroverzicht.

Een “snotneus” van 24 die een boek van 400 bladzijden schrijft waarin een wereldgeschiedenis, een analyse van onze huidige maatschappelijke toestand en een bevlogen oproep naar de toekomst worden gecombineerd…het is niet evident, maar Bregman is er toch wel in geslaagd, vind ik. Ik kende Bregman al van zijn boekje “de kennis van toen”, dat op een vlotte en erg persoonlijke manier diverse aspecten van verleden en heden aanbracht. Bregman zet nu een stap verder, een reuzenstap zelfs. Zijn boek onderzoekt of er in de geschiedenis eigenlijk wel sprake is van vooruitgang. Met veel bravoure schetst hij de grote lijnen van de wereldgeschiedenis, in een vlotte stijl en met de nodige zelfrelativerende humor. Je merkt wel dat hij erg schatplichtig is aan de lange lijst met boeken die hij heeft geraadpleegd, en hier en daar mis je de nodige nuance; ook vond ik zijn overzicht van denkers over vooruitgang af achteruitgang aan de lange kant. Maar het vierde hoofdstuk, waarin hij “bewijst” dat we er wel degelijk op vooruit zijn gegaan is ronduit schitterend. Let op, niet alles is even overtuigend, en zeker het slothoofdstuk is aan de zwakke kant, maar de grote lijn kan volgens mij niet betwist worden. Ik maak me geen illusies, Bregman gaat wellicht geen aarts-pessimisten overtuigen, maar zijn poging is meer dan verdienstelijk. Hij probeert tenminste, en dat mag aangemoedigd worden. Daarom wellicht mijn iets te geflatteerde score. ( )

De geschiedenis van de vooruitgang is alvast een uitstekende aanzet om na te denken en te dromen over de wereld van morgen.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.be/2013/07/rutger-bregman-de-geschiedenis-van-de.... ( )