“Blondynka w Kambodży” to kolejna interesująca pozycja pani Pawlikowskiej, którą całym sercem poleciłabym osobom ciekawym świata, ale dla mnie osobiście pozostał po niej jednak pewien niesmak. I nie chodzi już bynajmniej o to, że książka jak na “dzienniki” jest zwyczajnie za krótka (93 strony formatu kieszonkowego, nie starczy nawet na jeden przeciętny lot). Pani Beata przytacza rownież na kilku stronach spore cytaty z innych książek na temat Kambodży, które widocznie kiedyś wpadły jej w ręce i zrobiły wrażenie (za co jestem autorce bardzo wdzięczna, bo i mnie te fragmenty zainteresowały na tyle, że już planuję zakup tych tytułów). Niemniej jednak oprócz lekcji historii i kilku stron o żebrzących dzieciach na jeziorze Tonle Sap, w ksiażeczce nie ma wogóle poruszonego tematu współczesnej Kambodży, czego mnie osobiście brakuje. Niemniej uważam to za dość ciekawą pozycję, jak zwykle pełną magicznych opowiastek Pani Beaty i okraszoną przepięknymi autorskimi zdjęciami (i tu już bardziej tą “codzienną i współczesną” Kambodżę widać). Pomimo marudzenia, z pewnością sięgnę po kolejne pozycje z tej serii:) ( )