Geert Van Istendael

(in Dutch) Dit boek, dit heruitgegeven en herschreven boek (en heel erg uptodate anno 2011), is een van de beste, meest verhelderend geschreven en vloeiend te lezen werken die ik ooit gelezen heb. Het vertelt het verhaal van België, van Vlaanderen en Wallonië en Brussel. De taalstrijd wordt ter sprake gebracht, een strijd die eigenlijk nooit heeft opgehouden te bestaan. Zelfs vóór België gesticht werd in 1830 waren er al problemen op dat vlak. ook de collaboratie tijdens WOI en WOII heeft een plaats. De politieke partijen, idem. De Kerk (instituut) en z'n rol (niet altijd even proper) in het leven van de Belg, idem.

Ieder thema komt klaar en duidelijk aan bod. Je dient wel een beetje op de hoogte te zijn van wat er zich de laatste jaren (of langer) heeft afgespeeld, maar de manier waarop GvI het schrijft, maakt dat je het direct snapt, ook al ga je niet altijd akkoord met zijn redenering.

Zoals op de achterkant staat: Wie België bemint, leze dit boek. Wie België haat, leze dit boek. Kortom, lees dit boek.… (lisätietoja)

Ik heb tot nu toe slechts 1 werk van Geert van Istendael gelezen: [b:Het Belgisch labyrint: een wegwijzer|12183020|Het Belgisch labyrint een wegwijzer (overschilderd natuurlijk)|Geert van Istendael|https://i.gr-assets.com/images/S/compressed.photo.goodreads.com/books/1336214836l/12183020._SY75_.jpg|2727643]; zie mijn recensie hier.

In zijn nieuwste werk, verschenen in het voorjaar van 2019, maar geschreven in het najaar van 2018 (zoals hij zelf enkele keren vermeldt), 'De grote verkilling', neemt de heer van Istendael op zijn typische, erudiete wijze - en wat een pen heeft de beste man - de lezer mee op een trip doorheen de geschiedenis van de sociale zekerheid, een uniek systeem. Hij trekt beperkt de reis tot Europa, vermeldt echter af en toe de Verenigde Staten van Amerika, China en Zuid-Amerikaanse landen, of zelfs Afrikaanse, om bepaalde standpunten beter te onderbouwen. Op Europees grondgebied worden vooral België (uiteraard), Nederland, Frankrijk, Italië en Duitsland belicht, naast een zijstapje in het voormalig Oostblok (Polen, Hongarije, Tsjechoslovakije, ...), zeker in de tijden na WO2, waar men in die communistische tijden "van wieg tot graf" voor de bevolking zorgde, dit i.t.t. het westers systeem.

Thema's als migratie, privatisering, het betalen van belastingen (waarbij de grote bedrijven/ondernemers steevast de dans ontspringen, ondanks dat ze gebruik maken van de infrastructuur van elk land: wegen, transport, onderwijs, ziekenzorg, ... Maar o wee als ze moeten bijdragen, want dat brengt niets op; dan toch liever "investeren" in belastingparadijzen. Met alle gevolgen van dien, want wie betaalt steeds het gelag?) komen uitgebreid aan bod, net zozeer als de vergelijking van de DDR met de Bondsrepubliek, het communisme in het Oostblok vs het eerder liberale systeem in het westen, met als centrale gebeurtenis de val van de Berlijnse muur. Ook recente maatregelen zoals Hartz IV worden besproken (om maar te zwijgen van de flexijobs in België, die enkel voor werkenden zijn: minstens 4/5 of voltijds; de jobs tellen niet mee voor je pensioen of je sociale bijdragen algemeen, werkgevers betalen een zeer lage bijdrage), vooral hoe dit systeem eerder armoede in stand houdt dan armoede tegen te gaan en díé mensen eruit te helpen.

De heer van Istendael is niet mals - understatement! - voor de linkerzijde van het politieke spectrum, m.n. de christen- en sociaaldemocraten. Zij lagen aan de basis van de sociale zekerheid, maar hebben dit systeem gaandeweg mee helpen afbreken, uithollen, en dies meer, verblind door de liberale of zelfs neoliberale "visies" op de maatschappij. Al van in de jaren '70, dan wel '80, van de vorige eeuw werd een ander beleid uitgedokterd en -gezet.

Door deze hypocriete houding van de linkerzijde (incl. centrumlinkse partijen) is het niet verwonderlijk dat extreme partijen (in Belgiës geval het Vlaams Belang en de PVDA/PTB) plots aan invloed en populariteit winnen, vooral in landelijke gebieden, daar waar eigenlijk het gros van de kiezers van de linkerzijde gehuisvest zijn. Deze verandering hebben we de laatste 10 jaar inderdaad kunnen vaststellen, spijtig genoeg. Ook hier wordt de kiezer zand in de ogen gestrooid m.b.t. bepaalde thema's.

Deze partijen, evenals de "progressieve", verspreiden hun propaganda op een zodanige manier dat de kiezer (wij allemaal) beïnvloed worden m.b.t. nepnieuws (fake news), wij-zij-verhalen (migranten, werklozen, zieken, de Brexit en het referendum, ...), en dergelijke meer, zodat hij/zij op de duur een/dezelfde visie aanhangt en dus onrechtstreeks meewerkt aan de afbraak van het sociale systeem. Vandaar de roep om te privatiseren, bijvoorbeeld, al beseffen velen niet wat daarvan de (kwalijke) gevolgen zijn.

Geert van Istendael breekt niet alleen een lans, maar een heel wapenarsenaal, voor de sociale zekerheid, het systeem waarbij iedereen baat heeft, ongeacht leeftijd, afkomst, achtergrond, ... Het zorgt namelijk voor ziekte-uitkeringen, werkloosheidsuitkeringen, en pensioenuitkeringen. Je apart verzekeren kan een duit meer kosten, want privébedrijven moeten winst maken.

Liberale partijen willen een zo slank mogelijke overheid, en de "vrije markt" z'n werk laten doen. Te is nooit goed, maar blijkbaar doen ook centrumpartijen gretig mee, beseffen ze nog steeds niet waarom hun populariteit de laatste jaren/decennia gekelderd is, afhankelijk van het land en regio.

'De grote verkilling' is verplicht leesvoer voor iedereen die de huidige politieke situatie beter wil begrijpen (Hoe is het zover kunnen komen en door wie?) en/of beu is en/of een gemeenschappelijke spaarpot genegen is.… (lisätietoja)