J. B. Schuil (1875–1960)

Oubollig maar toch wel leuk, alleen dat gezeur over voetbal (vervolg op de AFC-ers) wat belangrijk is in het boek is irritant. Tom en Thijs moesten weg bij tante Koosje en tante Fokeline, omdat de laatste het teveel aan haar hart kreeg. In een andere stad wonen ze nu in bij een vreselijk echtpaar, de Kachelpijp en zijn vrouw, gierig, dictatoriaal, totaal ongeschikt om met pubers om te gaan. Hun brave ouders in Indië wisten natuurlijk niet dat het hier zo vreselijk is. Verder veel schoolavonturen, en ook voetbal. Uiteindelijk lopen de broers weg bij de kachelpijp een, wat een enorme opschudding veroorzaakt in het stadje, en weten de tantes weer te bereiken in Meerburg. Zalige hereniging, al is tante Koosje niet 100% enthousiast. Nog meer voetbal, met veel succes. Maar vanwege Fokkelines gezondheid kunnen ze hier niet blijven. De vlotte dokter weet een geweldige kostschool voor ze, die van Buikie. Daar kan inderdaad van alles. Tom wordt met Eddy een fantastische voetballer, die uiteindelijk voor het Nederlands elftal speelt. Alle voetbalhaters en tuttige mensen uit zijn omgeving raken wild enthousiast, behalve tante Koosje. Ik heb mij dit boek laten voorlezen door een gezellige oude mannenstem, die vooral goed was in de eindeloze opsommingen van jongensnamen.… (lisätietoja)

Ook dit is eigenlijk gewoon een flauw boek over en voor jongens van een jaar of 13, bovendien enorm discriminerend geschreven (Indo's van Gogh en vrouw hebben een bespottelijk Nederlands accent en zij erg bijgelovig), maar voor de drie sterren staat daar tegenover het thema Jongens uit Indië die in Nederland naar school moeten en het feit dat het in 1912 geschreven is toen het leven nog zo anders was dat (bijna) alles mag. Tom en Thijs woonden op Borneo (Pontianak) en gaan naar "Meerburg" om bij twee oude tantes te wonen: alles heel stereotiep: Fokeliene is dik, dus gezellig, lief, modern, aanpassend, Koosje is mager dus zuur, bangelijk, conservatief. Zo ook de meid Bet dom beinvloedbaar met hart van goud en de knecht Jochem slim grappig en vóór de jongens. De jongens brengen heel veel opschudding, in huis, op school en op straat. Weer heel veel bijnamen voor de leraren en de klabakken, een club die De Zwarte Hand heet (hoe kom je erop. De hond heet Bobby en de poes Mimi). Wel echt vervelende dingen zoals straattterreur en een leraar zo pesten dat hij het niet meer aankan. Gelukkig is de dokter , vader van een schoolvriendje, een notabel en tegelijk een toffe peer, dus hij redt vaak situaties. Grappig is nog wel het verjaardagsfeest, dat ik me herinnerde, met tableaux vivants en Bengaals Vuur dat het hele huis verstikt. Daarna wordt tante Foke heel erg ziek, pleuris. Ze haalt het net, maar mag zich nooit meer vermoeien door de jongens in huis te nemen. De dokter helpt heel erg en dan komen als dei ex machina de ouders terug, met pensioen (Tom en Thijs zijn 12 en 13!).… (lisätietoja)