Thomas Heerma van Voss

Omwegen. Een wandeling. Door: Thomas Heerma van Voss.

Oh wat hou ik van deze reeks wandelboekjes van uitgeverij Van Oorschot.

Het is de eerste keer Dat ik iets van Thomas lees en het is me bevallen. Ik koos dit boekje omdat het over wandelen in de Ardennen gaat (iets waar ik zelf van hou) en werd aangenaam verrast door de rustige, meeslepende vertelstijl.

Omwegen gaat in de eerste plaats over wandelen maar in de tweede plaats draait het vooral rond familie. De tradities, gewoontes, eigenaardigheden, oude koeien in de sloot van een familie die in dit geval niet die van de schrijver zelf is. (Maar wel de schoonfamilie, extra beladen dus.)

Wat het extra spannend maakt is dat Thomas geen wandelaar is, in tegenstelling tot de leden van zijn schoonfamilie. Dat maakt hem een dubbele buitenstaander. Maar langzaamaan, stap voor stap (pun intended) wordt hij meer en meer een volwaardig lid van het geheel. Zo lijkt het toch, tot de apotheose van de laatste avond…

Wat herinner je je, hoe kleur je het in? Dat zijn vragen die tijdens het schrijven van dit verhaal door het hoofd van Thomas Heerma van Voss spoken. Boeiende vragen die je aan het denken zetten over je eigen verleden.

Een collega van mij beweert dat er in een bos niets te zien valt; het enige dat je ziet zijn bomen. Ik kan uit ervaring zeggen dat dat ‘niets’ vaak heel veel is. Het is fijn om dat mooi neergeschreven te mogen lezen.

Nu ben ik wel benieuwd naar het wandelverhaal door de ogen van iemand van de schoonfamilie…… (lisätietoja)

Wanneer ik het me precies bewust werd weet ik niet meer precies, ergens nog voor ik vijftig bladzijden gelezen had, en het maakte me gelijk moeilijk om gemotiveerd verder te lezen. Want wat blijkt, het boek gaat over iemand die een boek schrijft. Thema nummer een van jonge schrijvers, lijkt het en ik dacht nog wel dat dit onderwerp inmiddels taboe was geworden. Maar nee dus blijkbaar.

Nu moet ik wel toegeven dat het boek door het taalgebruik makkelijk wegleest en er een aantal foefjes worden uitgehaald die goed werken. Zoals het eerste deel van het boek in de hij-vorm schrijven terwijl het tweede deel in de ik-vorm is waarbij in het eerste deel het de uitgever is die aandringt om te schrijven in de ik-vorm iets wat de hoofdpersoon uiteindelijk in zijn eigen boek niet doet.

In het eerste deel wordt nogal door de tijd heen gesprongen. Dit vond ik een tijdje irritant. Waarom niet in chronologische volgorde het verhaal vertellen, dacht ik. Maar gaandeweg kwam er een bepaald ritme in dit heen-en-weer springen waardoor het verteltechnisch steeds natuurlijker ging aanvoelen.

Daarnaast komen allerlei thema's aan bod zoals leven met een chronische ziekte, binden of juist niet binden in een relatie en wel of niet nakomelingen. Volgens mij had dit ook prima gewerkt zonder dat daar dan ook nog eens het schrijven van een boek over deze onderwerpen bij moest komen. Zonder dat was het volgens mij een prima roman geweest.… (lisätietoja)

Een Nederlandse thriller, met een verrassende einde.

De psychiater Aron Mulder wordt verdacht van de moord op zijn vrouw, maar na een week wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten. Op de dag dat hij thuis komt, laat zijn zoon weten dat hij vertrekt naar Amerika.

5 Jaar later. De geschiedenis lijkt zich te herhalen als een jonge vrouw (Nathalie Underwood) dood wordt gevonden in de moerassen van Louisiana. Zij blijkt de vriendin te zijn van Alexander van Sant. Aron komt eracht dat het in werkelijkheid om zijn zoon Alexander Mulder gaat. Hij is er van overtuigd dat zijn zoon onschuldig is, en vertrekt naar Amerika. Hij wil alles doen om te bewijzen dat er een vergissing is gemaakt.

Hannah Vincennes is belast met het onderzoek naar de moord op Nathalie, en de hoofdstukken wisselen steeds tussen haar en Aron.

Het verhaal is zeer boeiend geschreven, de karakters komen haast tot leven, en de haat/liefde verhouding in het gezin Mulder, de liefde van de vader voor zijn zoon en de onder druk staande rechercheur komen allemaal goed uit de verf.

Uiteindelijk komt het allemaal neer op keuzes maken. Dit is een boek dat je nog lang bij blijft, en het zal zeker enige emoties oproepen.

Het schrijvers duo Daan Heerma van Voss en zijn broer Thomas Heerma van Voss hebben een geweldige thriller geschreven, en wat mij betreft komen er nog meer boeken bij.… (lisätietoja)