Peter Godman

In 1998 werden de geheime archieven van het Vaticaan geopend. Peter Godman was de eerste onderzoeker die de 500 jaar lang verzegelde bronnen onder ogen kreeg. De documenten uit de archieven wierpen een geheel nieuw licht op de Romeinse inquisitie. Anders dan men altijd dacht, bleek het helemaal niet te gaan om een goed geoliede, controlerende en censurerende organisatie, maar om een door problemen en intriges geplaagde instantie.
Werken van vele grote schrijvers, wetenschappers en kunstenaars uit de Middeleeuwen werden vaak alleen maar gecensureerd omdat in het Heilige Officie willekeur en chaos heersten. Een opzienbarende studie waardoor een stuk kerk- en cultuurgeschiedenis in een volledig ander daglicht komt te staan!
Recensie(s)
Uitgeverij Tirion heeft voor theologische en kerkelijke publicaties een wat sensationele naam. De historicus Peter Godman echter niet; hij is een gerespecteerd historicus. Geboren in Nieuw-Zeeland, geeft hij sinds 1989 les in de Latijnse Middeleeuwen en de Renaissance in Tubingen. Hij behoort niet tot het katholicisme, maar kreeg toegang tot de archieven van de voormalige Inquisitie, dat in de moderne tijd - na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) - de naam Congregatie van de Geloofsleer heeft. Dat is op zich al heel bijzonder, want enkele Nederlandse katholieke historici kwamen onlangs nota bene met een brief van de Nederlandse aartsbisschop niet zover. Daar heeft hij zich vooral verdiept in de vraag, hoe boeken werden gecensureerd in zijn onderzoeksperiode, maar ook in de periode tot en met de moderne tijd, en in welke context dat gebeurde. Het levert een verrassend verslag op, dat ook goed is geschreven en goed in het Nederlands vertaald. Het boek bevat een uitvoerige verklarende woordenlijst en een niet altijd even duidelijk notenapparaat. Een goed boek, maar niet eenvoudig.… (lisätietoja)

Drawing on archival sources, many of which have only recently become available, Godman presents a thorough and evenhanded picture that challenges simple descriptions of Pius XII as “Hitler’s Pope.” The result, neither flattering nor sensational, is a complex portrait of a human institution in a difficult political context made up of persons with a variety of mixed motives. Godman shifts attention to the papacy of Pius XI and locates failure to clearly condemn National Socialism in a politics of caution, diplomacy, and anti-Communism rather than sympathy. He depicts Austrian Bishop Alois Hudal, a member of the Holy Office (known as the Inquisition from 1542-1908), as an appeaser and anti-Semite who became the Nazi Party’s “court theologian.” Eugenio Pacelli, the career diplomat who became Pius XII, is depicted as suffering “a martyrdom of patience.” Godman is clearly convinced that the Vatican could have spoken earlier and more forcefully against the racism that lay at the heart of Nazism; but, commendably, he maintains his focus on a measured presentation of evidence that will equip careful readers to make informed historical judgments about the period and draw meaningful conclusions about its significance today.… (lisätietoja)