Voula Mastori

Η τετραλογία της Άννας σημάδεψε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της εφηβικής μου ηλικίας. 'Εχοντας πάντα τη συνήθεια να διαβάζω βιβλία μεγαλύτερα από την ηλικία μου, ξεκίνησα το πρώτο βιβλίο της σειράς όταν ήμουν 8 ετών και συνέχισα να ερωτεύομαι τη γραφή της Βούλας Μάστορη όλο και πιο πολύ. Το τέταρτο βιβλίο, όμως, ήταν αυτό για το οποίο έχω τις περισσότερες αναμνήσεις.

Ήταν 15 Νοεμβρίου όταν μου το δώρισε η μητέρα μου, μόλις είχα γυρίσει από το σχολείο, βλέπετε, πάντα σημειώνω τις ημερομηνίες στις δεύτερες σελίδες των βιβλίων μου.( Ένα από τα πολλά που μου έμαθε η μητέρα σχετικά.) ''Ορίστε'', μου είπε, ''αφου δεν θέλεις μάθημα Ιστορίας από εμένα, αφού το σχολείο σου δεν πρόκειται να στα διδάξει, διάβασε.'' Κι έτσι έμαθα, γερά και σωστά, όχι μέσα από σχολικές γιορτές και φανφάρες, αλλά μέσα από τα μάτια ενός εμβρύου και της μητέρας του- μια μητέρα με την οποία είχα διανύσει μεγάλο δρόμο μέσα από τις περιπέτειες της- για τη μαύρη περίοδο της Δικτατορίας, για τους διωγμούς και τη δύναμη των νέων ανθρώπων να αλλάξουν τον κόσμο...που βέβαια ποτέ δε συμβαίνει, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση...Μόλις τελείωσα, ακολούθησε μια μεγάλη βόλτα με τη δική μου υπέροχη μητέρα στους χώρους της Αθήνας που σημαδεύτηκαν από τον επταετή εφιάλτη. Το Χημείο, το Πολυτεχνείο, τη Νομική, την περιοχή της Ομόνοιας και τον Εξαρχείων...Η μητέρα μιλούσε, βυθισμένη στο παρελθόν και τα μάτια της δεν έλεγαν να στεγνώσουν...Η μητέρα μου, της οποίας το θρυμματισμένο γόνατο από τα γκλομπς των...αρχών εκείνο το απόγευμα της 16ης Νοεμβρίου στα Χαυτεία ποτέ δεν έγιανε πλήρως, ούτε τα σημάδια στα μπράτσα και στα δάχτυλα από το πλήθος που έτρεχε να γλυτώσει από τις αύρες της άρχουσας εξουσίας...Την επόμενη φορά που θα γκρινιάξουμε για έλλειψη δημοκρατίας στην εποχή μας,καλύτερα να διαβάσουμε ένα βιβλίο σαν αυτό και να αναλογιστούμε πόσο εύκολα είναι τα λόγια, ειδικά από γενιές σαν τις δικές μας που δεν έζησαν σε καταπίεση και φίμωμα. Έχουμε τοση έλλειψη δημοκρατίας; Θα μπορούσαμε να πούμε, να γράψουμε ανενόχλητοι αυτή τη φράση σε μια τέτοια περίπτωση; Ας αφήσουμε τις κορώνες για τα μικρόφωνα των καναλιών στην Ερμού ή σε διάφορες σελίδες στο Facebook...Είναι και πιο δραματικά εκεί...

Πριν από λίγο έμαθα πως η Βούλα Μάστορη δεν βρίσκεται πια μαζί μας...Τώρα θα λέει τις ιστορίες της στους αγγέλους, κι εμείς που μεγαλώσαμε με τα βιβλία της θα τις πούμε στα παιδιά μας, σε μια προσπάθεια να αγαπήσουν το καλό βιβλίο....Καλό σας ταξίδι, κυρία Μάστορη...Η γενιά μου σας ευχαριστεί....… (lisätietoja)